Dag 26: El Acebo - O Cebreiro

Bergflank

Eens het ijzeren kruis, Cruz de Ferro, gepasseerd gaat het bergafwaarts. Over een 25 km. Maar al snel was ik gestopt om een logeerplek te zoeken. In El Acebo was er plek. Een typisch bergdorp. 

El manso

Zo heette de Albergue, een knus en gezellige tent. Ik was de enige fietser. Mocht de fiets het door het hele gebouw in de tuin zetten. Echt een slot moest ik vandaag weer niet gebruiken. De tuin deed ook dienst als solarium. Uit de wind en in de zon was het aangenaam zitten, met een cerveza. Ideaal om wat contact te hebben met andere caminogangers. Zo onderandere met een jonge Munchener, die later op de avond boven mij bleek te liggen. Over zijn redenen om de Camino te lopen. Uiteraard over Bayern. Hij vond het wel knap van mij om dit nog te kunnen op mijn leeftijd. 

Het fietsen

In het begin ging het erg vlot. Had nog 20 km bergaf van gisteren nog te goed. Het moeilijkste was het remmen en koude handen. Gelukkig had ik een extra trui aangedaan. Eens op het vlakke kwam Ponferrada. Een nogal grote stad, met een prachtig kasteel. Hier is nog niet zo lang geleden nog het WK wielrennen geweest. In 2014. Het Caminopad door de stad was prachtig en zeer goed aangeduid.

Regen

Eens uit de stad begon het klimwerk. De volgende berg kondigde zich aan. De O Cebreiro. Een 1300 m hoog. In het begin licht, maar later sterk hellend. Tot 9%. En dit alles in de gietende regen. 

Italiaan

Onderweg kwam ik een verdwaalde Italiaan tegen. Ook kletsnat. En zadelpijn! Hij dacht dat ie fout zat. Samen zijn we het laatste steilere stuk naar boven gereden. Op de top hebben we halt gehouden. Hij om wat te eten. Ik om te overnachten.

Droog

Na niet zo lang rondkijken heb ik slaapgelegenheid gevonden en kan ik mijn kleding drogen. Door de regen van vandaag en de hoogte waar we zitten is het aan de frisse kant. Op die manier kan ik kledij, die ik nog niet nodig maar toch mee heb, zoals trui en lange broek, alsnog gebruiken.

Warme groet en tot morgen.