Dag 12: Tegelen - Peer

Tosti’s

Gisteravond was ik genoodzaakt het Hollands product bij uitstek te nuttigen. Een tosti. Er was niets anders te krijgen op het enige terras in het stadje. Niet slecht. Heb er dus maar twee genomen. Vooral ook voor de honger.

Het ontbijt deze morgen is ook uitgelopen. Was gewoon goed. Maar het gesprek met Wim, de gastheer, was zeer aangenaam en boeiend. Het werd dus dik na negen uur dat ik vertrok.

Wat was het?

De rit ging veel vlotter dan gisteren. Was het door de extra lucht in de banden, niet teveel tegenwind, of toch de goesting om weer thuis te zijn. Wie weet. Zelfs de ’Strade Bianchi’ banen, dus zandpaden, schrokken me niet af.

Als ik vroeger met mijn broers ging fietsen en we naderden Peer, dan ’roken’ we stal en waren we niet te houden. Dan was het voor het eerste thuis aan te komen. Zo voelde ik het ook nu.

Basket

Gezien ik vloog, was er niet veel kans om iemand te ontmoeten en te praten. Toch sprak ik een jonge kerel op de fiets. Aan zijn lengte te zien kon het een basketter zijn. En inderdaad het was een jonge Amerikaan uit North Carolina, die bij Weert speelde. Eerste klasse Nederland. Oude club van Pascal M.  Was drie weken geleden geland. Vond het voorlopig nog allemaal ‘amazing’. Hopelijk blijft dat zo, en maakt hij het in Europa. Zijn naam: Walker. Als hij het maar niet te letterlijk neemt.

Thuis

Gelukkig was ik dus redelijk vroeg thuis, zodat het vrouwke niet te lang moest wachten. Na de knuffel vond ze het belangrijkste dat ik de ronde heelhuids had overleefd. 

Normaal wordt door Pelgrims gezegd: ’De weg is het doel’, maar voor één keer wil ik dit aanpassen in ‘Heel thuiskomen is ook een doel’.

Dus eind goed al goed.

Bedankt alle volgers en toevallige lezers. 

Het was fijn en hoop,voor jullie hetzelfde.

Tot volgend project. 

Leander