Dromen worden plannen die realiteit worden.

Waarom

Waarom ik doe? Deze vraag komt regelmatig terug. Ik ga proberen er een verklaring te geven. Eerstens is fietsen iets wat ik altijd graag deed. En nadat ik, in de nadagen van mijn lesgeven, met het Sint-Ursula Instituut heb mee gereden naar Alpe d’Huez heb ik echt de smaak te pakken gekregen. Dat was een toffe kennismaking met het dagenlang fietsen naar een doel. En dat doel bereiken geeft een ongelooflijk goed gevoel. Ook als ge uzelf ondertussen enkele keren tegenkomt. En uitstellen is niet aan de orde. Nu ben ik nog fit. Nu kan ik het nog. Tweedens naar bedevaartplaatsen gaan is een familietrek. Zo zijn ondermeer mijn ouders zaliger onder hun tweetjes meer dan 50 keer in Lourdes geweest. Het was hun enige vakantie/uitstap die ze maakten. Mijn pa als mijnwerker-brancardier en mijn ma als helpster om gehandicapten voort te duwen in rolwagentjes. Spiritueel is het ook belangrijk. Alleen onderweg zijn geeft uzelf ook de kans om te mijmeren over het leven. Nadenken over het leven. Stilstaan bij gebeurtenissen die me zijn overkomen. Wat ook meespeelt is dat Frankrijk een prachtig land is. Door jarenlang, samen met Jo, mijn vriend, door dit land te rijden met de moto, heb ik het land leren kennen. Jo was een echte Frankrijk-kenner en liefhebber.  Als je de tijd neemt is het fijn vertoeven in Frankrijk. Spanje kende ik niet. Maar is ook de moeite. Jammer dat de Spaanse taal soms moeilijk is om te begrijpen. Gelukkig tref je in de Albergues meestal anderstaligen.

Gepakt en bezakt.

Vandaag één van de laatste lange(re) fietstochten gemaakt. Vertrokken in de vroege morgen. Om de koude in te schatten. Mèt gevulde fietstassen. Duidelijk een verschil. Steviger trappen. Toch ging het redelijk vlot. 92 km gereden. In totaal kom ik aan een 2000 oefenkilometers. Gemaakt vanaf januari. Dat moet volstaan.

De weg ernaar toe

Dromen worden plannen die realiteit worden. Nog vier dagen. Vrijdagmorgen is het zover. Ik kijk er naar uit. Men zegt weleens met een boutade: “Niet het doel is belangrijk, wel de weg ernaar toe. Mijn doel  is: Santiago de Compostela en Finistere. En mijn weg ernaar toe zijn de ontmoetingen. Het onderweg zijn. Contact met bekenden, dit jaar o.a. oud-leerlingen die in het buitenland wonen en werken, en met onbekenden. Zeker ook mezelf tegenkomen. Runners high? Grenzen verleggen. En niet opgeven. Om het uiteindelijke doel te bereiken. 

Route

Tijdens de voorbereiding heb ik de route tot aan de Pyreneeën in gedachten reeds doorlopen. Uit de reisgids van Clemens Sweerman, de Sint Jacobsroute, enkele mogelijke logeeradressen en interessante items aangestreept. Ook zijn de eerste slaapplekken vastgelegd. Zo is het makkelijker om in het ritme te komen. Hopelijk willen de weergoden ook meewerken. Het weer zal bepalen hoever er dagelijks gereden wordt. Ach, we zien wel.

Groeten