Dag 19: Jaca - Senguesa

Verkiezingen

Gisteravond wilde ik wat lezen over de verkiezingen, maar het internet marcheerde niet in de Albergue. Dan maar de stad in. Op café. Maar na drie cafés en drie cervezas nog niets. Opvallend was wel dat de klanten de gekregen apennootjes en andere notenafval zomaar op de grond kieperden. Dan maar vroeg slapen. Werd ik midden in de nacht wakker, effe kijken. En ja hoor, ik kon op internet. Heb een uurtje gelezen. De politiekers zullen hun werk hebben.

Ochtend

Omdat ik niet vroeg wilde vertrekken dacht ik bij het eerste gestommel op de gang, draai je nog eens om. Zo kwam het dat toen ik aanstalte maakte om op te staan, de laatsten net vertrokken.  Kon ik rustig eten en mijn tassen maken. Uiteindelijk was ik nog weg voor half negen.

De route

De weg ging van oost naar west.  Deels langs de Rio Aragon. Deed me denken aan koningin Fabiola (de Mora Y Aragon!). Daarna reed ik kilometers langs een meer. Embalse de Yesa. Tenminste dat dacht ik. Het bleek een stuwmeer. Gebouwd in 1959. En in 2012 uitgebreid ondanks  protesten van bewoners die ervoor moesten wijken. Het ligt in drie provincies. Te weten Huesca, Zaragoza en Navarra. Als compensatie werd vooral met de hulp van Europa een prachtige weg aangelegd. Aan een snelweg zijn ze momenteel nog bezig.

Jimmy Frey

Terwijl Ik door de provincie Zaragosa fietste moest ik denken aan het lied waarmee de charmezanger toch wel een hit had. Al rijdende probeerde ik dat te zingen. Waardoor de tijd vlotter voorbij ging.

Omhoog

Het is niet dat de rit vlotte. Het was nogal heuvelachtig. Ik moest interval fietsen. Afwisselend bergop en bergaf. Droog, net zoals gisteren, maar niet zonnig. Kwam daar vandaag een ferme tegenwind bij. De Tramontana. Een wind die tussen de bergen van de Pyreneeën waait. Komt meestal na slecht weer, duurt drie dagen en is de voorbode van mooi weer. Dat beloofd.

Albergue

Uieindelijk tot in Sanguesa geraakt. Zoals gepland. Om drie uur was ik er.  Kon direct bij een viertal Polen aan tafel zitten om een hapje mee te eten. Met wat Spaanse wijn. Terwijl ik dit schrijf zit de Albergue vol. Gelukkig zit er ene Duitser bij waar ik wat rustig kan babbelen. Pools, Italiaans is niets voor mij.

Tot morgen