Dag 4: Brugge - Koksijde

Ontbijt 

Vanmorgen heb ik verder uitgebreid gesproken met mijn kamergenoot. Een echte wandelaar. Hij, Paul, was van Mechelen. Vertrokken van het meest oostelijke punt in België, Oostende, wil hij zo ver mogelijk naar het Oosten stappen. Vooreerst Wenen.en als het kan nog verder tot Istanbul. Het enige wat hem kon afremmen waren kwetsuren. Tijd was niet belangrijk. Werkte vroeger bij de CM, vooral op kampen in Zwitserland. 
Ouderen onder ons zullen nog wel weten dat ieder kind een kartonnen doos meekreeg. Voor de kleding. De vorm was handig om te stapelen. En ook dat het voor de meesten van ons het de eerste buitenlandse vakantiereis was.

Door de polders

Het moet gezegd, om Brugge uit te rijden richting Blankenberge waren het prachtige fietspaden. En dat bij een heerlijk zonnetje. Zalig.

Kust

Langs de kustlijn fietsen over een vijftigtal kilometer is ook fijn. Niet dat het druk was. Maar opvallend. Er waren opvallend veel bulldozers aan het werk op het strand. En ook de dijken werden verfraaid. Veel lawaai dus. Nu, het was nog niet echt badpakkenweer. 
De meesten mensen op de dijk waren gepensioneerde koppeltjes. Meer van de kustlijn waren het locals, bijna allemaal met een hond.

Gisela en Yvan

In Middelkerke kreeg ik de verrassing van mijn leven. Toevallig kom ik Gisela Meinhardt tegen. De vrouw van Yvan Skatchkoff. Wie? Zal u zeggen. Wel dit koppel hebben we in Zaïre, het huidige Congo gekend.Yvan was militair, officier. Om de Congolese soldaten op te leiden. We werden goede vrienden. Nu, veertig jaar later zie ik haar terug. Eigenlijk overweldigend. Ge moet weten zij was ook iemand met militaire eigenschappen. Vooral in het huishouden en in de dagelijkse omgang dan. Goed bedoeld wel. Helaas, Yvan is reeds drie jaar geleden gestorven. Jammer dat we dat niet wisten. God hebbe zijn ziel.

Koksijde

Aangekomen op mijn logeerplek kreeg ik een warme ontvangst. Een fijne kamer, met een zacht bed. 
Nu lekker slapen.
Tot morgen.